سر سلسله موی تو پیداست کجایی؟
رخسار تو ماه شب یلداست کجایی؟
در بین اسیران قد و قامت سروت
از بهر تماشای تو غوغاست کجایی؟
مجنون صفتم کرده فراق گل رویت
بی تو دل ماتم زده شیداست کجایی؟
در اوج بلا و ستم و فتنه این دهر
ذکر لب ما یوسف زهراست کجایی؟
زیبایی این ملک فنا جمله سراب است
تنها خم ابروی تو زیباست کجایی؟
دل سوخت ز هجران جمال و رخ ماهت
ذکر همه در میکده مولاست کجایی؟
تا کی به پس پردهنشینی گهر من
این عاشق چشمان تو تنهاست کجایی؟
بر «ناظر» دلخسته نگاهی ز کرم کن
او منتظرت چون همه دنیاست کجایی؟
|